Żuraw mandżurski to jeden z największych i najpiękniejszych żurawi świata, znany ze swojego dostojnego wyglądu, białego upierzenia i symbolicznego znaczenia w kulturze Dalekiego Wschodu.
Uważany jest za symbol szczęścia, długowieczności i wierności w Chinach, Japonii i Korei. Niestety, mimo swojej wyjątkowości, jest gatunkiem poważnie zagrożonym wyginięciem.
Żuraw mandżurski zamieszkuje:
Chiny (Mandżuria) – tereny lęgowe,
Rosję (Daleki Wschód) – bagna i mokradła,
Japonię (Hokkaido) – populacja osiadła,
Koreę Północną i Południową – głównie zimą
Żuraw mandżurski jest jednym z największych ptaków :
Wysokość: ok. 135–150 cm
Rozpiętość skrzydeł: do 240 cm
Masa: 7–10 kg
Samce są nieco większe od samic, ale oba wyglądają bardzo podobnie.
Ciało: śnieżnobiałe
Skrzydła: z czarnymi lotkami (wyglądają jak "czarne ogony")
Głowa: czerwony, nagi obszar na wierzchu głowy (intensywniejszy u pobudzonych osobników)
Dziób: długi i szary
Nogi: długie, czarne
Żurawie mandżurskie jedzą:
korzenie, bulwy, trawy, ryż,
owady, ślimaki, płazy,
ryby, drobne ssaki,
czasem też padlinę
Żurawie mandżurskie wykonują widowiskowy, rytualny taniec godowy, który obejmuje:
podskoki,
rozkładanie skrzydeł,
rzuty głową,
wspólne „śpiewy”
To sposób na wzmocnienie więzi z partnerem, z którym zwykle łączą się na całe życie.
Monogamiczne i długowieczne:
Tworzą stałe pary na całe życie
Dożywają nawet 40–50 lat (w naturze ok. 30 lat, w niewoli dłużej)
Samica składa zwykle 1–2 jaja, a oboje rodzice uczestniczą w wychowie
Status IUCN: EN (Endangered – zagrożony)
Główne zagrożenia:
utrata siedlisk (osuszanie bagien, rozwój rolnictwa)
zakłócanie terenów lęgowych
zmiany klimatu
Populacja dzika: szacunkowo 1800–2500 osobników na świecie
W kulturze:
japońskiej: symbol wierności małżeńskiej, szczęścia, pokoju i długiego życia
chińskiej: uznawany za ptaka nieśmiertelnych i dobrych omenów
koreańskiej: symbol czystości, szlachetności i patriotyzmu
To właśnie żuraw mandżurski jest pierwowzorem słynnych origami żurawi, składanych dla pokoju i nadziei.
Na wyspie Hokkaido (Japonia) żurawie mandżurskie nie migrują, lecz zostają przez cały rok – ludzie dokarmiają je w zimie, co pozwoliło przetrwać tamtejszej populacji.
To jedyny znany przypadek osiadłej populacji tego gatunku.