Jeżozwierz afrykański

Jeżozwierz afrykański zamieszkuje północną i środkową Afrykę, a także niektóre regiony południowej Europy i Włoch. Preferuje różnorodne środowiska, od lasów po suche, kamieniste tereny.

Domena: Eukarionty (Eukaryota)
Królestwo: Zwierzęta (Animalia)
Typ: Strunowce (Chordata)
Gromada: Ssaki (Mammalia)
Rząd: Gryzonie (Rodentia)
Rodzina: Jeżozwierzowate (Hystricidae)

Jeżozwierz afrykański jest dużym gryzoniem, ważącym do 30 kg i mierzącym do 90 cm długości. Jest pokryty długimi, ostro zakończonymi kolcami, które służą do obrony przed drapieżnikami.

Jeżozwierz afrykański to duży, lądowy gryzoń znany ze swojego charakterystycznego uzbrojenia – długich, ostrych kolców, które służą do obrony przed drapieżnikami. To nocny samotnik, który unika konfrontacji, ale w razie zagrożenia potrafi skutecznie się bronić.
Występuje głównie w Afryce Subsaharyjskiej, ale spotykany jest również w północnej Afryce i niektórych częściach południowej Europy.

• Roślinożerny – dieta obejmuje:

• • korzenie, bulwy, owoce, liście, kora drzew, zioła

• Zdarza się, że gryzie kości (ze względu na potrzebę wapnia)

• Posiada bardzo silne siekacze, które rosną przez całe życie

Jeżozwierz afrykański nie jest zagrożony wyginięciem i ma stabilną populację w swoim naturalnym środowisku.

1. Nie zrzuca kolców, ale może je stracić podczas walki – szybko odrastają

2. Używa ogona z grzechotką do ostrzegania drapieżników

3. Potrafi kopać głębokie nory lub korzystać z opuszczonych jam innych zwierząt

4. Włoski na kolcach są pustokomorowe – lekkie i dźwięczne

5. W mitologii afrykańskiej jeżozwierz często był symbolem obrony i rozwagi